ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻋﺎﺷــﻖ ﺷــﺪﻡ

ﺩﻭﺳـــﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺍﺻــﻸ ﺑﻪ ﺯﺑــﻮﻥ ﻧــﻤﯿـااﺭﻡ ...

ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﻗﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﻫﯿــﭽـﯽ ...

ﻧﮕﺮﺍنی ﺎم ﺑـــﺮﻭﺯ ﻧــﻤﯿـﺪﻡ ...

ﻭﻗﺘﯽ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺁﺭﻭﻣﺶ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ...

ﺑﺠﺎﺵ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﺮﻭ ﯾﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺸﯽ ...

ﺑﺎﻫــﺎﺵ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﺮﻡ ،ﺗﺎ ﺍﮔﻪ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﯾﻢ ﺧﯿﺎﺑﻮﻧﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻋﺬﺍﺑﻢ ﻧﺪﻥ ...

ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﻤﯿﺸﻢ ،ﺗﺎ ﺩﻟﻢ ﮔﯿﺮ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﻧﺸﻦ ...

ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺑﺮﺍﻡ ﻟﻮﺱ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺤﺚُ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ،ﺗﺎ

ﺻﺪﺍﺵ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻧﺸﻢ ...

ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﻩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﻡ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻩ ،ﺍﻧﮕﺸﺘﻤﻮ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻟﺒﺶ ﻭ

ﻣﯿﮕﻢ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﯼ ،ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﻧﺸﮑﻮﻥ ...

ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺻﻸ ﺑﻬﺶ ﮔﯿﺮ ﻧﻤﯿﺪﻡ ﻭ ﭘﺎﭘﯿﭽﻪ ﮐﺎﺭﺍﺵ ﻧﻤﯿﺸﻢ ...
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ...

ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻡ ...

شما هم با خبر باشید

ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺩﻟﺒﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯿﻪ